Εβδομάδα ή βδομάδα // Ουσιαστικό θηλυκού γένους. // είναι το χρονικό διάστημα των επτά συνεχόμενων ημερών (από την Κυριακή ως το Σάββατο), του οποίου η διαδοχική επανάληψη, ανεξάρτητα από το σύστημα των μηνών και των ετών, διαιρεί το χρόνο σε ίσες περιόδους.

...Weekend......ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΕΣΟ ΜΕ... ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για Εναλλακτική Οικονομία • online

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
............... Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας....................................................Les Brown
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θέματα

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Το Ισπανικό κόμμα Podemos στηρίζει Τσίπρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

    Podemos Espania                                 



Οι πέντε εκλεγμένοι ευρωβουλευτές του μικρού κόμματος της ισπανικής ριζοσπαστικής Αριστεράς Podemos, το οποίο αποτέλεσε την έκπληξη των ευρωεκλογών στην Ισπανία, θα υποστηρίξουν τον πρόεδρο του... ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως δήλωσε ο επικεφαλής του κόμματος αυτού, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας.

Ο 35χρονος Ιγκλέσιας έκανε τη δήλωσε αυτή περιστοιχισμένος από τους υπόλοιπους τέσσερις εκλεγμένους ευρωβουλευτές στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε το «Μπορούμε» μετά τις εκλογές της Κυριακής.
Το μικρό αυτό κόμμα – που δεν υπήρχε έως πριν από τέσσερις μήνες και κατάφερε να προσελκύσει τις ψήφους ενός μέρους τουλάχιστον εξ όσων υποστήριζαν το κίνημα των Αγανακτισμένων, το οποίο γεννήθηκε τον Μάιο του 2011 λόγω της απελπισίας που προκάλεσε η οικονομική κρίση- έχει βρεθεί ξαφνικά στο επίκεντρο της προσοχής των μέσων ενημέρωσης.

Σε μια ένδειξη της επιτυχίας που ξεπέρασε ακόμη και τις προσδοκίες του ίδιου του κόμματος, ο τρίτος του ψηφοδελτίου, ο πρώην εισαγγελέας που είχε αναλάβει τον αγώνα κατά της διαφθοράς Κάρλος Χιμένεθ Βιγιαρέχο, 78 ετών, επιβεβαίωσε ότι θα παραχωρήσει την έδρα του πριν αναλάβει καθήκοντα, τον Ιούλιο.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Εκδήλωση των Εκδόσεων των Συναδέλφων με αφορμή την έκδοση του βιβλίου "ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, μια ιδέα πάντα επίκαιρη"

   Πολιτισμός   


Τρίτη 3/6 7.30 μ.μ. στο Κ*ΒΟΞ


εκδήλωση-συζήτηση
Τρίτη 3/6 7.30 μ.μ.
στο Κ*ΒΟΞ (Αραχώβης & Θεμιστοκλέους, πλατεία Εξαρχείων)
  Συζητούν:  
- Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ (Αθήνα)
- Συν Αλλοις (Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας οικονομίας)
- Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων
- εφημερίδα δρόμου ΑΠΑΤΡΙΣ

- ΑΔΥΕ / Αυτοοργανωμένη Δομή Υγείας Εξαρχείων
- Αυτοδιαχειριζόμενο Παντοπωλείο Εξαρχείων ο Ζήκος
- Κ*ΒΟΞ (Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο)
- Βιβλιοθήκη Κ*ΒΟΞ




- δείτε: http://left.gr/news/ekdilosi-ton-ekdoseon-ton-synadelfon-me-aformi-tin-ekdosi-toy-vivlioy-aytodiaheisrisi-mia-idea#sthash.ygcwbEyh.dpuf

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Dave Brubeck - Take Five ( Original Video)

ΚΑΛΗ  ΕΠΙΤΥΧΊΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ




Dave Brubeck - Take Five ( Original Video)

Οι προλετάριοι όλων των χωρών να ενωθούν ή να μην ενωθούν;


Να επιμένουμε ταξικά!

Χρήστος Λάσκος | 19.05.2014
Το παρακάτω κείμενο ζητήθηκε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Χρήστου Λάσκου "Κρίση και αριστερή πολιτική. Η ταξική αναμέτρηση στην Ελλάδα και τον κόσμο, 2009-2014".





   Οι προλετάριοι όλων των χωρών να ενωθούν ή να μην ενωθούν;   


Οδυσσέας Αϊβαλής |

αναδημοσίευση από RedNotebook.gr


Το εθνικό αίσθημα και οι εκμεταλλευόμενοι.

Το εθνικό αίσθημα σήμερα μπορεί να έχει προοδευτική μορφή ή οδηγεί στον εθνικισμό; Ο ελληνικός εθνικισμός είναι εθνικισμός των καταπιεσμένων; Δηλαδή η ελληνική αστική τάξη είναι κυρίαρχη ή υποτελής; Κερδίζει ή χάνει μέσα στην κρίση; Αν η εθνική στρατηγική είναι τα Μνημόνια; Υπάρχει σήμερα πεδίο ανάπτυξης εθνικών-απελευθερωτικών αγώνων; Οι εθνικές επιλογές της Αριστεράς στο παρελθόν οδήγησαν σε νίκες ή σε ήττες;
Ξεκινώντας από το τελευταίο ερώτημα, αξίζει να δούμε εν συντομία τα παραδείγματα της αριστεράς στην Γαλλία και στην Ιταλία, εκεί δηλαδή όπου η αριστερά επέλεξε τη στρατηγική της «εθνικής υπευθυνότητας» ως απάντηση στην οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1970. 
Στην Ιταλία, λοιπόν, και με τη στρατηγική του Ιστορικού Συμβιβασμού, το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα «ανέλαβε τις ευθύνες του» απέναντι στο έθνος, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και τον υπαρκτό κίνδυνο που αντιπροσώπευε η δεξιά τρομοκρατία. Βάζοντας ως πρώτο το εθνικό συμφέρον, το ιταλικό Κ.Κ. έγινε ο εγγυητής ενός ευτελισμένου πολιτικού συστήματος και των οικονομικών προτεραιοτήτων της ιταλικής αστικής τάξης. Η «κόκκινη λιτότητα», η νομιμοποίηση δηλαδή της λιτότητας από την ιταλική αριστερά για την «εθνική σωτηρία», δεν είχε κανένα όφελος για την εργατική τάξη. Αντίθετα, η ίδια άρχισε έκτοτε να χάνει όσα είχε κερδίσει με τους αγώνες της όλο το προηγούμενο διάστημα. 
Ένα δεύτερο παράδειγμα αριστεράς «εθνικών προδιαγραφών» είναι η συνεργασία του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Γαλλία, μεταξύ 1981 και 1984. Την εποχή αυτή εφαρμόστηκε μια στρατηγική με εθνική απεύθυνση, με στοιχεία κρατισμού και κυβερνητισμού. Υποτιμήθηκε η αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας, ενώ στο επίκεντρο βρέθηκε η πρόοδος της εθνικής οικονομίας, με ένα είδος οικονομικού εθνικισμού («να παράγουμε γαλλικά / να αγοράζουμε γαλλικά») χωρίς αντικαπιταλιστικά προτάγματα. Οι πολιτικές επιλογές της γαλλικής και της ιταλικής αριστεράς οδήγησαν τελικά στην ήττα των αριστερών κυβερνητικών παρεμβάσεων και των αντίστοιχων εργατικών τάξεων, αφού δε μπόρεσαν να ενσωματώσουν στοιχεία ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού [1].

Εθνικό αίσθημα και ελληνική αστική τάξη

Η ελληνική αστική τάξη, όντας από τις πιο πρωτοπόρες σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσον αφορά την επίθεση της στην εργασία ώστε να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, δείχνει τον δρόμο για το σύνολο των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων. Η υιοθέτηση εθνικών αισθημάτων από τις εκμεταλλευόμενες τάξεις, με την προτροπή μάλιστα της αριστεράς, συχνά οδηγεί έξω από το πεδίο της ταξικής πάλης. Τι κάνουμε, για παράδειγμα, με τους μετανάστες εργάτες γης στη Μανωλάδα; Και τι λέμε στους γερμανούς ενοικιαζόμενους εργαζόμενους των one euro jobs; Τι είδους συμμαχία μπορεί να προκύψει με τους έλληνες εργοδότες που πυροβολούν μετανάστες και έλληνες εργαζόμενους επειδή διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους; 

Τάξεις, κράτος, έθνος

Αν μία από τις μορφές με τις οποίες εμφανίζεται η αστική ταξική εξουσία είναι το κράτος, είναι το κράτος που κατασκευάζει μια ιστορία και ένα έδαφος: το έθνος είναι η εδαφικοποίηση μιας ιστορίας κατασκευασμένης και η ιστορικοποίηση ενός εδάφους. Στη συντηρητική της εκδοχή, η συγκρότηση αυτή έχει χαρακτηριστικά φυλετικά. Υπάρχει κάποια φυλή που είναι ιστορικά ξεχωριστή, άρα ανώτερη από τις υπόλοιπες, που έχει καθαρότητα και παράγει ένα λαό που ενσαρκώνει στην εκάστοτε συγκυρία τη φυλή. Το ιδεολογικό αυτό υποσύνολο αναπαράγει και συγχωνεύει έτσι το ρατσισμό με τον εθνικισμό [2]. 
Επιπλέον, οι μηχανισμοί διαδασκαλίας της γλώσσας και της ιστορίας, και οι κρατικοί μηχανισμοί στο σύνολό τους, εντάσσουν το άτομο ως πολίτη μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αποτελώντας έτσι τους κύριους ιδεολογικούς μηχανισμούς που δημιουργούν την εθνική ταυτότητα και, συμμετρικά, την εθνική εχθρότητα. Οι καθημερινές βιωμένες δράσεις στο πλαίσιο αυτών των μηχανισμών, δίνουν την αίσθηση της ένταξης σε μια κοινότητα με κοινό συμφέρον: «είμαστε στην ίδια βάρκα, επομένως όλοι μαζί θα αντιμετωπίσουμε την κρίση». Το πρόβλημα, λοιπόν, η απειλή, και σε τελική ανάλυση ο εχθρός, είναι οι ξένοι, που στη σημερινή συγκυρία, παίρνουν δύο μορφές: αφενός πρόκειται για τους ξένους ως ιμπεριαλιστές και, αφετέρου, για τους ξένους ως μετανάστες. Αυτό είναι το δίπολο Έλληνες-ξένοι που κινεί την ιστορία. 
Όπως κάθε ιδεολογία, έτσι και η εθνική ιδεολογία έχει πάντα υλική υπόσταση: δεν είναι μόνο ιδέες, αλλά και πρακτικές, που εγχαράσσονται στα άτομα και εκφράζονται στην καθημερινή δράση τους μέσα. Με αυτόν τον τρόπο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους αποτελούν καθοριστικό στοιχείο για την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κυριαρχίας μέσα από τη διαρκή προβολή, διδαχή και επιβεβαίωση ιδεολογημάτων [3].
Αποτέλεσμα της επίδρασης των ιδεολογικών μηχανισμών είναι η πεποίθηση ότι το έθνος αποτελεί πρωταρχική ενότητα, που υπερβαίνει όλες τις διαιρέσεις μέσα στην κοινωνία. Ότι έχει αξίες και συμφέροντα τα οποία προηγούνται όλων των άλλων αξιών και συμφερόντων, όλων των ταξικών διαιρέσεων της κοινωνίας. Έτσι σφυηρλατείται η ιδεολογία της εθνικής ενότητας και του εθνικού συμφέροντος, που ταυτίζεται με το συμφέρον της (εθνικής) κυρίαρχης τάξης. Για την εθνική ιδεολογία, το έθνος είναι η θρησκεία της αγάπης για όσους ανήκουν σε αυτό. Όμως η ίδια θρησκεία αντιμετωπίζει με σκληρότητα και μισαλλοδοξία τους αλλόθρησκους, δηλαδή τους ξένους. Το έθνος δεν υπάρχει χωρίς το αμυντικό μίσος του πατριώτη που, ανάλογα με την ιστορική συγκυρία, μετατρέπεται σε μίσος του εθνικιστή [4].
Στο μέτρο που αναγνωρίζουμε τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας, δεν θα μπορούσαμε να μην θέτουμε την πολιτική, δηλαδή την ταξική σύγκρουση, στο κέντρο κάθε ερμηνευτικής προσπάθειας. Η αριστερά απαιτείται να σκέφτεται και να δρα διεθνιστικά, δηλαδή πρωτίστως απέναντι στο «εθνικά δικό της» κράτος και το «εθνικά δικό της» κεφάλαιο, και να αναδεικνύει υπερεθνικές λύσεις για υπερεθνικά προβλήματα. Μια διεθνιστική παρέμβαση δεν υποτιμά τη σημασία του εθνικού κράτους και των εθνικών αισθημάτων, αντιλαμβάνεται όμως ότι ο βασικός αντίπαλος είναι η «δική μας» αστική τάξη. Η διεθνής επίθεση του κεφαλαίου προϋποθέτει μια διεθνή δράση των εργαζόμενων, και γι΄ αυτό και τα ανάλογα «αισθήματα». Αν οι εθνικές απαντήσεις της δεκαετίας του 1970 ήταν μια φορά λάθος, σήμερα δεν υφίστανται τέτοιες σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό [5].


______________
Σημειώσεις

1. Χρήστος Λάσκος & Ευκλείδης Τσακαλώτος (2011), Χωρίς επιστροφή,Αθήνα: ΚΨΜ.
2. Γιάννης Μηλιός (2012). Η έννοια της ηγεμονίας. Μια πρώτη προσέγγιση στη
μετεκλογική συγκυρία, Θέσεις, τεύχος 121.
3. Ό.π.
4. Ηλίας Ιωακείμογλου, Ένας άγριος την 28η Οκτωβρίου, Red Notebook[http://rednotebook.gr/details.php?id=7312]
5. Λάσκος & Τσακαλώτος, ό.π. - δείτε: http://rproject.gr/article/oi-proletarioi-olon-ton-horon-na-enothoyn-i-na-min-enothoyn#sthash.uQhke3dV.dpuf

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή…

26.05.2014 | από Στέλιος Ελληνιάδης

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ
Το κύριο χαρακτηριστικό της εποχής στο πολιτικό πεδίο είναι η αποσύνθεση των κομμάτων εξουσίας. Αποσύνθεση πρωτοφανής στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Ακόμα κι όταν έφυγε ξαφνικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για το Παρίσι με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης, το 1963, η Δεξιά δεν διαμελίστηκε. Σήμερα, όμως, η παραδοσιακή Δεξιά που εκπροσωπήθηκε επί 40 χρόνια από τη Νέα Δημοκρατία, βιώνει ένα εσωτερικό διαμελισμό πρωτόγνωρο. Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που ήταν πάντοτε σταθερά ενταγμένα στη Δεξιά, αποδεσμεύονται και αναζητούν άλλες ομπρέλες, με αποτέλεσμα η Νέα Δημοκρατία να υφίσταται μεγάλη συρρίκνωση και οι δεξιοί να αναζητούν στέγη σε ποικιλόμορφα σχήματα. Έτσι, δεξιοί ανταγωνίζονται δεξιούς: Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημιουργία, ξανά!, ΛΑΟΣ κ.ά.
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο χώρο του Κέντρου. Από την Ένωση Κέντρου, στη δεκαετία του ’60, μέχρι σήμερα, το Κέντρο δεν είχε πάθει τέτοια πανωλεθρία. Το ΠΑΣΟΚ, από 44% το 2009, ζορίζεται να υπερβεί το 3% για να μπει στην επόμενη Βουλή. Οι πολίτες που συνήθως κινούνται στο Κέντρο, γέρνοντας περιστασιακά είτε προς τα Αριστερά είτε προς τα Δεξιά, διασκορπίζονται από δω κι από κει. ΔΗΜΑΡ, Ελιά, Ποτάμι κι ό,τι άλλο προκύψει.
Οι πολίτες που στεγάζονταν στα δύο κόμματα εξουσίας έχουν αποκτήσει κινητικότητα, mobility, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραιτήτως ότι έχουν αλλάξει στρατόπεδο κι έχουν περάσει ή προτίθενται να περάσουν εύκολα στο υπό ανάπτυξη στρατόπεδο της Αριστεράς. Κι αυτό πρέπει η Αριστερά να το προσέξει.
Επί δεκαετίες τα κόμματα εξουσίας εξουσίαζαν πραγματικά την κοινωνία. Έφτασαν να μοιράζονται, τα δύο κόμματα, το 85% των ψηφοφόρων!
Δεν ξέρω πόσες κρίσεις και πόσες γενιές θα χρειαστούν για να απομακρυνθεί η κοινωνία από τη βλαπτική επιρροή τους. Είναι μυριάδες οι άνθρωποι που έχτισαν σπίτια και εξοχικά με διαφόρων ειδών επιδοτήσεις, που δεν αντιστοιχούσαν πάντοτε σε πραγματική παραγωγή, ή διορίστηκαν από βουλευτές και κομματάρχες στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι επίσης πολλοί αυτοί που επηρεάζονται από τα «παράλληλα» δίκτυα, όπως είναι η εκκλησία, η οποία σχεδόν στο σύνολό της ευνοούσε ανέκαθεν την καθεστηκυία τάξη. Είναι και οι εργαζόμενοι στους μηχανισμούς άμυνας και ασφάλειας, επίσης μυριάδες, που η εξάρτησή τους από την εξουσία αποτελεί συστατικό στοιχείο της επαγγελματικής τους οντότητας. Αν προσθέσει κανείς ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εξαρτήθηκαν από το σύστημα επειδή τους επέτρεπε να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα, είτε πουλώντας νοθευμένη βενζίνη είτε φοροδιαφεύγοντας, όπως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.ά., γίνεται αντιληπτό πώς διαπαιδαγωγήθηκε και διαμορφώθηκε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο δύσκολα θα απεξαρτηθεί από τα κόμματα που ασκούσαν διαδοχικά -και εσχάτως συνεργατικά- την εξουσία. Εάν λάβει κανείς υπόψη του και το γεγονός ότι η έχθρα και ο φόβος για το σοσιαλισμό καλλιεργήθηκε συστηματικά επί δεκαετίες, σε συνδυασμό με την «αξιοποίηση» των συνεργατών των Γερμανών, Άγγλων και Αμερικανών, συνειδητοποιεί πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει αντιλήψεις και επιλογές ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας.
Δεν είναι όλοι οι δεξιοί αυτής της συνομοταξίας, αλλά πάρα πολλοί είναι. Ενώ η χώρα καταρρέει και ξεπουλιέται, οι δυσαρεστημένοι από τα κόμματα εξουσίας ψηφοφόροι τους, υφιστάμενοι και οι ίδιοι τις συνέπειες της πολιτικής τους, είτε παραμένουν προσκολλημένοι στα κόμματα εξουσίας είτε αναζητούν υποκατάστατά τους, όπως οι χρήστες της ηρωίνης. Οι περιπτώσεις Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Μπέος, Ψινάκης κ.λπ. είναι χαρακτηριστικές. Εάν αθροίσει κανείς τα ποσοστά των δεξιών κομμάτων, από τη νεοφασιστική Δεξιά ως την «ευρωπαϊκή», θα διαπιστώσει ότι η Δεξιά εν συνόλω διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών της. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε λιγότερο ανθεκτικό, καταγράφοντας πολύ μεγάλες απώλειες, επειδή στους κόλπους του είχε πολλούς πολίτες με προοδευτικότερες προδιαγραφές, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν το σμπαραλιασμένο πλοίο της σοσιαλδημοκρατίας και επιστρέφουν δειλά-δειλά στην Αριστερά.
Ο κοινωνικός «χώρος» των κομμάτων εξουσίας περνάει μεγάλη και βαθιά κρίση, αλλά δεν έχει ακόμα παραδεχτεί τη χρεοκοπία τους. Έχει κρατήματα. Μπορεί να μεταβάλλονται οι πολιτικοί του σχηματισμοί, αλλά η εξάρτησή του από το παλιό, το σάπιο, παραμένει ισχυρή. Μήπως ο πρεζάκιας δεν ξέρει ότι η εξάρτηση τον οδηγεί αναπόφευκτα στην ολοκληρωτική εξαθλίωση και καταστροφή; Το ξέρει, αλλά είναι εξαρτημένος. Και η εξάρτηση στο μυαλό δεν ξεπερνιέται εύκολα.
Η διαχείριση αυτού του κοινωνικού ζητήματος είναι σύνθετη και δύσκολη. Η Αριστερά δεν έχει όλα τα απαραίτητα εφόδια για να την κάνει αποτελεσματικά, για λόγους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς. Αλλά σ’ αυτήν πέφτει το βάρος να το κάνει. Γι’ αυτό, προς το παρόν, συσπειρώνει το λιγότερο μπλοκαρισμένο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο, ευτυχώς, δεν είναι καθόλου μικρό. Η εκλογική άνοδος των αριστερών δυνάμεων αποτελεί ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, γιατί δείχνει ότι ενισχύεται αυτή η τάση ανεξαρτησίας και επανεκκίνησης μέσα στην κοινωνία. Αλλά η δουλειά της Αριστεράς πρέπει να γίνει πιο λεπτομερής, πιο εξειδικευμένη, πιο επεκτατική, πιο διεισδυτική, πιο προσγειωμένη και, ταυτόχρονα, πιο οραματική για να εμπνέει και να διεγείρει. Πράγμα που προϋποθέτει τη συνεχή αναβάθμιση του πολιτικού αγώνα, σε λόγο, σε οργάνωση και σε πράξη. Όσο κι αν βιαζόμαστε, νομίζω ότι είμαστε ακόμα στην αρχή.
Στέλιος Ελληνιάδης
Δημοσίευση: Φύλλο 215 - 16/5/2014
*κάθε Σάββατο και Κυριακή τον ακούμε στους 105,5 FM  ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ  στις 12.00 με 13.οο

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Αλέξης Τσίπρας: Ισχυρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη - Αυτός ο λαός δεν βολεύεται παρά μονάχα με αξιοπρέπεια και προκοπή


   Πολιτική    


Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στα Προπύλαια




Θέλω να συγχαρώ τη Ρένα Δούρου και το επιτελείο της γιατί κατέγραψε μια ιστορική νίκη, που συνδυάζεται με ένα ιστορικό αποτέλεσμα. Για πρώτη φορά στη χώρα μας ο λαός μας στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Και το μήνυμα είναι ότι αυτός ο λαός, δεν βολεύεται με λιγότερο ήλιο, δεν βολεύεται με λιγότερη αξιοπρέπεια, αυτός ο λαός δεν βολεύεται παρά μονάχα με αξιοπρέπεια και προκοπή. Είμαστε εμείς, που αναλαμβάνουμε την ευθύνη για να γυρίσει ο τροχός.
Υπάρχει ένα μικρό κομμάτι στο Μέγαρο Μαξίμου και στους τηλεοπτικούς σταθμούς, που κάνουν ότι δεν κατάλαβαν. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να τους αφήσουμε να φύγουν από μόνοι τους. Εμείς θα τους διώξουμε με τη δράση μας και με το λαό.
Θα ήθελα να συγχαρώ τον Γ. Σακελλαρίδη και τους συνεργάτες του. ¨Εφτασαν πολύ κοντά σε μια μεγάλη έκπληξη. Για όλους εμάς είναι σαν να κέρδισε ο Γαβριήλ. Θέλω να συγχαρώ και τους νέους δημάρχους που εκλέχθηκαν σήμερα σε μια σειρά από ιστορικούς δήμους με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πρώτα δείγματα γραφής μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης, θα τα δώσει η νέα Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου. Σήμερα κερδίσαμε μια πολύ μεγάλη μάχη, σύντομα θα κερδίσουμε και τον πόλεμο.

________________
- δείτε: http://left.gr/news/alexis-tsipras-ishyro-minyma-se-oli-tin-eyropi-aytos-o-laos-den-voleyetai-para-monaha-me#sthash.FQpEc1Vh.dpuf

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στο 1/3 των ψήφων: Καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ

 


Ιστορική ημέρα για την Ελλάδα και για την Ευρώπη 
η σημερινή, αφού για πρώτη φορά η Αριστερά,
 ο ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζει τις ευρωεκλογές.


ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΡΟΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ


Η επισφαλής εργασία στην τοπική αυτοδιοίκηση

   Ιδέες            24 Μάι 2014






Του Οδυσσέα Αϊβαλή*
Όλες σχεδόν οι εξελίξεις στο εργατικό δίκαιο χαρακτηρίζονται από νομοθετικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ευελιξίας. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η εφαρμογή ευέλικτων μορφών εργασίας είναι ο κανόνας – και ισχύει για όλες τις χώρες, και τις οικονομικά ισχυρές της Ευρωπαϊκής Ένωσης: οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις αποτελούν παντού το βέλτιστο μέσο για την αύξηση της κερδοφορίας και τον περιορισμό των συλλογικών διεκδικήσεων των εργαζομένων.
Με την έναρξη της οικονομικής κρίσης η τάση αυτή εντάθηκε και ο αριθμός των εργαζομένων με συμβάσεις μερικής απασχόλησης αυξήθηκε. Η προώθηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης οδήγησε σε επιδείνωση των όρων συμμετοχής στην αγορά εργασίας, με δεδομένη δε την υψηλή ανεργία, οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
Η ευελιξία του περιεχομένου της απασχόλησης ισοδυναμεί με προσωρινή απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στην τάση αυτή ανήκει και η εργασία που καλύπτει εποχικές δραστηριότητες των επιχειρήσεων και των δήμων. Η ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου οδηγεί σε επιμήκυνση του ωραρίου με τις παραδοσιακές πρακτικές της υπερεργασίας και της υπερωρίας, ενώ εξίσου “ελαστικά” διευθετείται και ο συνολικός εργάσιμος χρόνος με τον υπολογισμό του συμβατικού ωραρίου σε διαστήματα 4μηνα, 6μηνα, ετήσια κ.ά.
Η ευελιξία αφορά και τις αποδοχές. Εφαρμόζεται μέσω της μείωσης του κατώτατου μισθού και τη δυνατότητα, κατοχυρωμένη διά νόμου, να μην ισχύει αυτός υπό προϋποθέσεις που συνδέονται με τη νεαρή ηλικία των εργαζομένων και την υψηλή ανεργία εθνικού ή τοπικού επιπέδου [1].
Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις επιβάλλονται ως αποτέλεσμα του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Περιορίζει την πρόσβαση των εργαζόμενων τάξεων για υλικά αγαθά και υπηρεσίες που θεωρούνται αναγκαία για την κανονική διαβίωσή τους. Η αυξημένη ανεργία μειώνει τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων και οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να δίνουν πραγματικούς μισθούς που είναι μικρότεροι από τον αναγκαίο μισθό, δηλαδή από τα έξοδα για την ίδια τους της αναπαραγωγή. Όταν αυτή η συνθήκη διατηρείται για αρκετό χρονικό διάστημα, η εκπλήρωση των αναγκών των εργαζόμενων τάξεων αφορά πια τις απολύτως απαραίτητες για την επιβίωση.
Ευέλικτη απασχόληση και ανεργία ανακυκλώνονται, και ένα είδος τέτοιας ανακύκλωσης είναι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (workfare), που εφαρμόζονται σε πολλές χώρες. Στην Ινδία, για παράδειγμα, ως μέτρο καταπολέμησης της φτώχειας η κυβέρνηση προσφέρει ένα πρόγραμμα εκατό ημερών πληρωμένης εργασίας ετησίως αντί για επίδομα ανεργίας. Στην Ευρώπη, τέτοια προγράμματα υπάρχουν στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία (Work First) και στη Γερμανία (Hartz Reforms). Μέσα από τις προσωρινές και κακοπληρωμένες θέσεις μειώνονται οι μόνιμες θέσεις εργασίας ακόμα και σε κρίσιμους τομείς των υπηρεσιών, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Η κοινωφελής εργασία φαίνεται να αποτελεί μια κομβική στρατηγική πειθάρχησης και εκμετάλλευσης των νέων εργαζόμενων.
Η επισφάλεια χρησιμοποιείται ως μέσο ελέγχου και πειθάρχησης των εργαζομένων σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανεργία. Η εργασιακή ανασφάλεια χρησιμοποιείται για τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να αποδεχθούν την ένταση της εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Τα οφέλη αυτής της στρατηγικής είναι η υποτιθέμενη καταπολέμηση της ανεργίας και η μείωση των επίσημων στατιστικών ανεργίας. Δημιουργείται έτσι η εικόνα ενός κράτους που αγωνίζεται για την απασχόληση των νέων, σε εποχές που η συναίνεση των από κάτω μειώνεται, ενώ απορρυθμίζονται οι εργασιακές σχέσεις.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης γενικεύονται ως το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων. Και αφορούν και την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και εδώ εφαρμόζεται η κοινωφελής εργασία. Την αρχή έκαναν οι Μ.Κ.Ο. και στη συνέχεια οι σχετικές προσλήψεις έγιναν απευθείας από τους δήμους ή μέσω του ΟΑΕΔ. Τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας μέσω ΕΣΠΑ οδηγούν στην σταδιακή αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού των δήμων, που απολύεται, από «ωφελούμενους», με εκτεταμένη καθυστέρηση πληρωμών, και κατά παράκαμψη του εργατικού δικαίου.
Βασικό ζήτημα στην εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι η κατάργηση της ελαστικής εργασίας στους δήμους και στις περιφέρειες. Σε πρώτη φάση χρειάζεται να μετατραπούν όλες οι μορφές κοινωφελούς εργασίας σε συμβάσεις εργασίας, με στόχο την επαναφορά των σταθερών σχέσεων εργασίας, με την εξασφάλιση της αντίστοιχης χρηματοδότησης. Η μετατροπή των συμβάσεων σε μόνιμης απασχόλησης είναι πολιτικό επίδικο που εξαρτάται και από τον αγώνα των εργαζομένων στους δήμους μέσα από τις συλλογικές διεκδικήσεις τους.
Στις Περιφέρειες και στους Δήμους της Αριστεράς, οι επισφαλείς και κοινωφελείς θέσεις εργασίας πρέπει να μετατρέπονται σε σταθερές μορφές πλήρους απασχόλησης. Ας το θυμόμαστε: χωρίς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει δήμος και κοινότητα

* Ο Οδυσσέας Αϊβαλής είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και υποψήφιος 1ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη

______________________
[1] Κουζής, Γ. Η ευελιξία στο επίκεντρο του νέου εργασιακού προτύπου, Η Αυγή 2.5.2010

** http://rednotebook.gr/tag/%CE%BF%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%8A%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%82/

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Γαβριήλ Σακελλαρίδης - Αριστερός είναι και φαίνεται


Του Βαγγέλη Καραγεώργου*


Δεν θα σταθώ στο ότι κανείς εργολάβος δεν άρχισε να τρίβει τα χέρια του αναλογιζόμενος συμβάσεις με τον Δήμο Αθηναίων μόλις άκουσε ότι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πέρασε στον β’ γύρο των δημοτικών εκλογών. Βλέπεις, ο «μικρός» είναι πολύ… περιθωριακός για να γνωρίζει ήδη τον «καλό κόσμο» τούτης της χώρας.


Δεν θα σταθώ ούτε στην «απειρία» του που τον κάνει τόσο συνεπή, ώστε ενώ γνώριζε από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων πως η ασφάλεια και το κυνήγι των «λαθρομεταναστών» είναι τα κλειδιά που ανοίγουν το παλιό κτίριο στην πλατεία Κοτζιά, αυτός όχι μόνο δεν έκανε γαργάρα το συγκεκριμένο κομμάτι των απόψεών του, αλλά μίλησε δυνατά και επανειλημμένως για λιγότερη αστυνομία, περισσότερα δικαιώματα και αλληλεγγύη χωρίς εθνικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς ή άλλους περιορισμούς.
Θα σταθώ όμως στο μεγαλύτερο «ατόπημά» του το βράδυ του α’ γύρου, όταν στη δεύτερη επισήμανσή του αναφέρθηκε στο αρνητικό γεγονός των ιδιαίτερα υψηλών ποσοστών του ναζιστικού μορφώματος.
Αντί να ψαρέψει, όπως ο Καμίνης, ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ποντάροντας στην υποτίθεται αντιμνημονιακή ρητορική των ναζί, αυτός ήταν σαν να έλεγε ότι δεν επιθυμώ ναζιστικές ψήφους.
Γιατί έχουν σημασία όλα αυτά; Γιατί η ιδιαίτερα υψηλή επίδοση ενός άγνωστου ώς χθες νέου ανθρώπου σε πείσμα των δημοσκοπήσεων ενδείκνυται για συμπεράσματα.
Η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, «τρεις κάλπες, μία ψήφος», προσπάθησε να πολιτικοποιήσει την υπάρχουσα κοινωνική πόλωση ανάμεσα σε αυτούς που υποφέρουν από τα μνημόνια και σε αυτούς που ευνοήθηκαν ή δεν επηρεάστηκαν.
Η προσπάθεια αυτή είχε αντίπαλο τις ιδιαιτερότητες των αυτοδιοικητικών εκλογών, που έχουν να κάνουν και με τα πρόσωπα και πολύ περισσότερο με τις πελατειακές σχέσεις.
Ομως όπου αυτή η τακτική υπηρετήθηκε από έναν ξεκάθαρα αριστερό λόγο και ένα πρόσωπο που να τον σηματοδοτεί, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Το μήνυμα έχει φτάσει στους αριστερούς πολίτες, ανεξάρτητα με το τι ψήφισαν στον α’ γύρο και τι γραμμή έχει για τον β’ το κόμμα όπου ανήκουν και μπορεί αυτή να είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη που ίσως δώσει τον πρώτο δήμο της χώρας για πρώτη φορά στην Αριστερά.

______________
22/05/14ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Αλέξης Τσίπρας: Είμαστε υποχρεωμένοι να νικήσουμε




«Είμαστε υποχρεωμένοι να νικήσουμε. Και την Κυριακή θα νικήσουμε. Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την Ελλάδα που μας ανήκει», τόνισε σε ανοιχτή συγκέντρωση στην Πάτρα ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έκανε επίσης άνοιγμα στο ΚΚΕ σημειώνοντας απευθυνόμενος στον κόσμο:
“Στηρίξτε χωρίς κανένα ενδοιασμό και χωρίς δεύτερη σκέψη τον Κώστα Πετελίδη, υποψήφιο του ΚΚΕ, για τη δημαρχία της Πάτρας”.



Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας υπογράμμισε:
«Ό,τι κι αν ψήφιζαν μέχρι χθες οι πολίτες, ό,τι κι αν ψήφισαν την περασμένη Κυριακή στην αυτοδιοικητική κάλπη, καλούνται τώρα να επιλέξουν ανάμεσα στο καθαρό πρόσωπο της αριστεράς και στο σκοτεινό πρόσωπο όσων με όπλα το ψέμα και τον εκβιασμό βυσσοδομούν σε βάρος του ελληνικού λαού».
Επισήμανε ακόμη ότι «δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα της δημοκρατίας το ελληνικό λόμπι της κας Μέρκελ» και σημείωσε τις διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ:
«Για εμάς οι ευρωεκλογές είναι δημοψήφισμα απελευθέρωσης, για κείνους είναι δημοψήφισμα συνέχειας στην υποταγή», υπογράμμισε.




Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα:
Πολίτες της Πάτρας
Επιτρέψτε μου να αρχίσω με μια εξομολόγηση:
Γύρισα αυτές τις εβδομάδες όλη την Ελλάδα.
Γύρισα και πολλές χώρες της Ευρώπης.
Μόλις χτες βρισκόμουν στην Ιταλία.
Όπου σε μια συγκλονιστική συγκέντρωση, στην ιστορική πλατεία της Μπολόνια, δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι ανέμιζαν ελληνικές σημαίες.
Και κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «είμαστε όλοι Έλληνες».
Γιατί ξέρουν και πιστεύουν ότι η δική μας μάχη είναι και δική τους.
Από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, είδα κι έζησα μια αλήθεια, που δίνει νέο περιεχόμενο στην παλιά ποιητική διαπίστωση του Γιάννη Ρίτσου:
Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό.
Αυτό είδα και έζησα.
Αυτό μας δίνει τη σιγουριά της μεγάλης νίκης.
Τα πρόσωπα όλων εκείνων που στέκονται απέναντι στις πολιτικές της βαρβαρότητας και της ανθρωπιστικής καταστροφής.
Τα δικά σας πρόσωπα.
Τα πρόσωπα των νέων, των γερόντων, των γυναικών, των μανάδων της Ελλάδας.
Που ότι κι αν ψήφιζαν μέχρι χθες, ότι κι αν ψήφισαν την περασμένη Κυριακή στην αυτοδιοικητική κάλπη, καλούνται τώρα να επιλέξουν ανάμεσα στο καθαρό πρόσωπο της αριστεράς και στο σκοτεινό πρόσωπο όσων με όπλα το ψέμα και τον εκβιασμό βυσσοδομούν σε βάρος του ελληνικού λαού.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια, φίλες και φίλοι
Ούτε για αυταπάτες, ούτε για κομματικούς εγωισμούς, ούτε για αποχή και ιδιώτευση.
Δεν υπάρχει χρόνος.
Η κοινωνία που αιμορραγεί, οι νέοι που μεταναστεύουν, οι άνθρωποι που απελπίζονται, οι ηλικιωμένοι που ξεπαγιάζουν, τα σχολεία που κλείνουν, τα νοσοκομεία που διαλύονται, οι ανθρώπινες σχέσεις που θρυμματίζονται, μας τραβούν όλους και τον καθένα χωριστά από το μανίκι:
Να σταθούμε όρθιοι για την πατρίδα, για τα παιδιά μας, για τον διπλανό μας, για την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Να βάλουμε τέλος στη βαρβαρότητα που γίνεται καθεστώς.
Να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Να μην επιτρέψουμε να γίνει η Ελλάδα αποικία και οικόπεδο και οι Έλληνες φτηνό και φιμωμένο υπηρετικό προσωπικό.
Είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αντισταθούμε.
Αυτό το κάναμε, το κάνουμε, και θα το κάνουμε.
Τώρα όμως είμαστε υποχρεωμένοι να νικήσουμε.

Και την Κυριακή θα νικήσουμε.
Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά για την Ελλάδα που μας ανήκει

Φίλες και φίλοι
Απέναντί μας έχουμε μια δοτή και ετοιμόρροπη κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που συγκροτήθηκε στα ανακτοβούλια και στους σκοτεινούς διαδρόμους των Καννών.
Εκεί όπου αποδείχτηκε πόσο περιφρονούν την Ελλάδα και το λαό της οι κυρίαρχοι της σημερινής Ευρώπης.
Και τι μέλλον μας ετοιμάζουν.
Στις Κάννες διορίστηκαν τοποτηρητές της βαρβαρότητας εκείνοι που παριστάνουν τους σωτήρες μας.
Στις Κάννες, με ένα τηλεφώνημα, μια εντολή στα όρθια, ένα νεύμα των επικυρίαρχων, πέταξαν την ασπίδα των υποσχέσεών τους προς τον ελληνικό λαό, και έκαναν οδηγό τους τις οδηγίες του Βερολίνου κατά του ελληνικού λαού.
Και τώρα ζητούν από τον ίδιο λαό να επικυρώσει τη συνωμοσία εις βάρος του.
Και τι λένε σήμερα στον ελληνικό λαό οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος ;
Ψηφίστε μας γιατί εμάς θέλει η Μέρκελ.
Γιατί εμάς θέλουν ο Μπαρόζο, ο Γιούνκερ, ο Σόιμπλε.
Αυτή είναι η ουσία του εκλογικού τους εκβιασμού.
Ψηφίστε μας, δηλαδή, για να συνεχίσουμε τα ίδια.
Για να συνεχίσουμε με νέα μέτρα και νέες περικοπές και νέα χαράτσια και νέα λεηλασία και ξεπούλημα του πλούτου της πατρίδας μας.
Ε, όχι λοιπόν.
Φτάνει πια!
Αρκετά!
Ως εδώ!
Δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα της δημοκρατίας το ελληνικό λόμπι της κας Μέρκελ.
Δεν μπορούν να εκπροσωπούν την Ελλάδα της ανεξαρτησίας οι υποτακτικοί του Μπαρόζο.
Δεν μπορούν να εκπροσωπούν την υπερηφάνεια των Ελλήνων οι κήρυκες της υποταγής.
Δεν μπορούν ούτε να διαπραγματευτούν, ούτε να συζητήσουν ισότιμα, ούτε να διεκδικήσουν το παραμικρό οι υπάλληλοι της αγριότητας.
Την Κυριακή πρέπει να τελειώνουμε μαζί τους.
Να τελειώνουμε με το παλιό και φθαρμένο που εκπροσωπούν.
Να τελειώνουμε με τη διαπλοκή που συντηρούν.
Να τελειώνουμε με τις τρόικες, με τα μνημόνια, με το ρεαλισμό της υποταγής τους.
Να τελειώνουμε με τις πολιτικές που καταδίκασαν εκατομμύρια ανθρώπους στην απόγνωση, την κοινωνία σε διάλυση και την οικονομία σε καταστροφή.
Να τελειώνουμε με το πολιτικό κατεστημένο που οδήγησε την Ελλάδα στη σημερινή τραγωδία
Να τελειώνουμε με την ενιαία επιχείρηση εξουσίας Σαμαρά-Βενιζέλου.
Να τελειώνουμε!
Μα πως θα τελειώνουμε, ρωτάνε πολλοί, καλοπροαίρετα.
Πως θα φύγει αυτή η κυβέρνηση που φτιάχτηκε ακριβώς για να παρακάμπτει και να ποδηγετεί τη λαϊκή βούληση.
Η απάντηση είναι απλή.
Με τη μεγάλη, την αδιαμφισβήτητη, τη σαρωτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, δε θα μπορέσουν να σταθούν ούτε μέρα παραπάνω.
Για αυτό καλούμε κάθε δημοκράτη, κάθε προοδευτικό πολίτη, κάθε πατριώτη που νοιάζεται και αγωνιά για το μέλλον της πατρίδας μας, κάθε αδικημένο του μνημονίου.
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν σε όλα με το ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή τη κάλπη να ενώσουν την αγωνία και την ελπίδα τους για το αύριο του τόπου και του λαού, με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί μας αξίζει μια καλύτερη Ελλάδα, από την Ελλάδα της υποταγής και της κατάθλιψης.
Και αποδείξαμε ήδη ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει φωνή και αξιοπρέπεια στην Ευρώπη.
Ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικεί ξανά ισότιμα το ρόλο μιας κυρίαρχης χώρας και όχι μιας χώρας προτεκτοράτο.
Ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει και μαζί να βάλει τη σπίθα της αλλαγής σε όλη την Ευρώπη.
Να αλλάξει ξηλωθεί το πολιτικό σύστημα της παράδοσης στη ντόπια διαπλοκή και στην ξένη τοκογλυφία.
Να αλλάξει εκ βάθρων το κράτος.
Να αλλάξει το ήθος της εξουσίας.
Να αλλάξουν οι σχέσεις εξουσίας και πολίτη.
Να αποκτήσουν ξανά αξία και ουσιαστικό περιεχόμενο λέξεις που το σημερινό κατεστημένο διασύρει, όπως σεβασμός στη θέληση του λαού, δημοκρατία, συμμετοχή, αυτενέργεια, πρωτοβουλία, αξιοπρέπεια.
Να αλλάξει ριζικά η οικονομική πολιτική.
Με έναν απαράβατο κανόνα: οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη.
Να αλλάξει η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Να αλλάξει, να σβηστεί, να σαρωθεί, ο κανόνας που θέλει τον καθένα μόνο του απέναντι στην κρίση.
Και να ισχύσει ένας άλλος κανόνας: Κανένας μόνος του στην κρίση.
Πολίτες της Πάτρας,Πολλά μπορούν να αλλάξουν.
Όλα αν θέλετε μπορούν να αλλάξουν στη ζωή μας και στη ζωή της χώρας.
Σας επαναλαμβάνω την πίστη μου, που είναι πίστη όλης της αριστεράς:
Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει
Κι αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός.
Ρεαλισμός εμπιστοσύνης στις λαϊκές δυνάμεις.
Γιατί ξέρουμε ότι με το λαό στο πλάι μιας δημοκρατικής εξουσίας, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όλα εκείνα που ορισμένοι βολεύονται να θεωρούν ανέφικτα.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς πόσες φορές στην ιστορία ο ελληνικός λαός έκανε εφικτό εκείνο που οι άρχοντες θεωρούσαν ανέφικτο.
Και σας έχω ευχάριστα νέα:
Όχι δεν είναι αποτελέσματα δημοσκοπήσεων, σαν αυτές που έβγαιναν με την οκά πριν τη πρώτη Κυριακή για να μας πείσουν ότι ο Σακελλαρίδης και ο η Δούρου είναι έξι με οκτώ μονάδες πίσω.
Είναι η αίσθησή μου από τη συνεχή τη καθημερινή επαφή με τους πολίτες στις περιοδείες μου σε όλη την Ελλάδα.
Η ώρα εκείνη δε θα αργήσει.
Η ώρα εκείνη πλησιάζει.
Έφτασε η ώρα.
Πολίτες της Πάτρας
Την περασμένη Κυριακή έγινε ένα μεγάλο βήμα για την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια, την αγριότητα, την κηδεμονία, και τους πολιτικούς εκφραστές τους.
Η Αθήνα, η Αττική, μια σειρά δήμοι και περιφέρειες έδωσαν το ελπιδοφόρο τους μήνυμα.
Νέοι άνθρωποι, νέες δυνάμεις, νέα ήθη, εισβάλλουν ορμητικά στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ένας νέος χάρτης διαμορφώνεται σε όλη την Ελλάδα.
Τίποτε δεν θα είναι όπως πριν.
Το παλιό καταρρέει.
Κι ας προσπαθούν να θολώσουν τα νερά οι αναλυτές της διαπλοκής και οι δημοσκόποι της εμπλοκής.
Το νέο είναι εδώ, ορμητικό και αποφασισμένο, και κανείς δεν μπορεί να το πισωγυρίσει.
Κανείς.
Στο δεύτερο γύρο ο λαός, οι δημότες, πρέπει να κάνουν και θα κάνουν το δεύτερο και αποφασιστικό βήμα.
Θα αναδείξουν στις θέσεις ευθύνης τους υποψήφιους των προοδευτικών συνδυασμών που πέρασαν στο δεύτερο γύρο.
Θα καταψηφίσουν τους εκλεχτούς της κυβέρνησης και του κου Σαμαρά.
Είτε αυτούς που είχε επιλέξει από την αρχή.
Είτε αυτούς που έσπευσε χθες να επιλέξει.
Και θέλω στο σημείο αυτό να σας πω κάτι κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό:
Χωρίς κανένα ενδοιασμό, χωρίς δεύτερη σκέψη, με όλη σας τη μαχητικότητα, σας καλώ να στηρίξτε τον αριστερό υποψήφιο που πέρασε στον δεύτερο γύρο.
Στηρίξτε τον Κώστα Πελετίδη, υποψήφιο του ΚΚΕ, για την δημαρχία της Πάτρας.
Γιατί τώρα δεν είναι η ώρα της διάσπασης, των εμφυλίων, του κατακερματισμού.
Είναι η ώρα της ενότητας όχι μόνο των αριστερών ανθρώπων, αλλά όλων όσοι δεν θέλουν τους δήμους και τις περιφέρειες πεδία βολής των μνημονίων και υπηρεσίες του κου Φούχτελ.
Τόσο απλά.
Είμαι βέβαιος ότι όλοι οι αριστεροί, οι κομμουνιστές που γνωρίζουν πόσο κρίσιμη υπήρξε η ενότητα στην ιστορία του λαϊκού κινήματος, αλλά και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, ανεξάρτητα από διαφορές και διαφωνίες, θα κάνουν αυτή την Κυριακή το χρέος τους.
Και θα δείξουν προς κάθε κατεύθυνση, και προς την κατεύθυνση εκείνων που επιμένουν σε ένα άγονο διχασμό, αλλά και εκείνων που επενδύουν σ’ αυτό το διχασμό, ότι οι πολίτες είναι συχνά σοφότεροι από τις ηγεσίες τους.

Πολίτες της Πάτρας,
Φίλες και φίλοι
Όταν είπαμε ότι οι εκλογές αυτές θα είναι το δημοψήφισμα που δεν έγινε ο κύριος Σαμαράς και η σέχτα του Μαξίμου, μαζί με τον κύριο Βενιζέλο και την κάστα των υπηρετών του Μαξίμου, έσκιζαν τα ρούχα τους.
Το θυμάστε.
Τις τελευταίες μέρες όλοι τους έχουν αποδυθεί σε ένα αγώνα δρόμου για να πείσουν τους πολίτες ότι οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι δημοψήφισμα.
Τόσο σοβαροί και σταθεροί είναι σε όλα τους.
Μόνο που υπάρχει μια μεγάλη διαφορά.
Για μας οι ευρωεκλογές είναι δημοψήφισμα απελευθέρωσης.
Για κείνους είναι δημοψήφισμα συνέχειας στην υποταγή.
Για μας απαλλαγή από τα μνημόνια και τις πολιτικές της καταστροφής.
Για κείνους στήριξη στα μνημόνια και τις πολιτικές της καταστροφής.
Ο κύριος Βενιζέλος είπε καθαρά ότι περιμένει ψήφο εμπιστοσύνης από το λαό, για να συνεχίσει η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική μέχρι το τέλος της τετραετίας.
Ο κύριος Σαμαράς από τη δική του πλευρά ζητά την ψήφο του λαού εν ονόματι της σημερινής σταθερότητας.
Εγώ θα συμφωνήσω και με τους δυο, για να μη μείνει κανείς τους παραπονεμένος.
Όποιος θέλει να δώσει στήριξη στη συγκυβέρνηση, στα μνημόνια και στην ταπείνωση, στους Μπαλτάκους, στην ακροδεξιά της ναφθαλίνης, στο γερασμένο κατεστημένο που ζει υπό την προστασία της κυρίας Μέρκελ, ας τους ψηφίσει.
Όποιος θέλει τη σταθερότητα στη φτώχεια, στην απόγνωση, στην ανεργία, στην καταστροφή των μικρομεσαίων, στα χαράτσια του αγρότη, στην υπακοή στις τρόικες, ας τους ψηφίσει.
Όποιος θέλει ο Σόιμπλε να διατάζει και ο Στουρνάρας να πειθαρχεί, το Βερολίνο να εντέλλεται και η Αθήνα να εκτελεί, ο Μπαρόζο να παραγγέλνει πρωθυπουργούς και οι σερβιτόροι του ξεπεσμένου δικομματισμού να τους διορίζουν, ας τους ψηφίσει.
Όποιος θέλει την Ελλάδα σταθερή υπηρέτρια της Ευρώπης, που σερβίρει στις αγορές και στους δανειστές την κεφαλή του ίδιου του λαού της, ας τους ψηφίσει.
Το δημοψήφισμα λοιπόν δεν έχει λοιπόν να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Σαμαρά, με τον Βενιζέλο,
Το δημοψήφισμα των ευρωεκλογών έχει να κάνει με την ίδια την Ελλάδα.
Το πραγματικό δίλημμα είναι:
Με τα μνημόνια ή με την εθνική κυριαρχία.
Με τη Μέρκελ ή με την Ελλάδα.
Με την πολιτική της καταστροφής ή με την ανατροπή της.
Και το δίλημμα αυτό, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και θέλησε ο λαός, έχει σε όλες τις εκδοχές του μια κοινή απάντηση.
Τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με τα μνημόνια ή με τον ΣΥΡΙΖΑ
Με τη Μέρκελ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ
Με την εταιρία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με το παλιό και φθαρμένο ή με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η απάντηση όμως δεν έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μιλάει εδώ ο κομματικός πατριωτισμός.
Η απάντηση έχει να κάνει με την Ελλάδα.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα η βασική δύναμη αντίστασης, η ελπίδα, η απαντοχή, όσων θέλουν η χώρα να απαλλαγεί από το σημερινό εφιάλτη.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φόβος της Ευρώπης των τραπεζιτών, των αγορών, αυτών που ανέχονται τα εγκλήματα εν ονόματι του κέρδους, και των εγχώριων αντιπροσώπων τους.
Γι’ αυτό και απευθύνομαι σε όλους τους Έλληνες που είναι αντίθετοι με τα μνημόνια, εξεγείρονται με τις ταπεινώσεις, ντρέπονται με τις έξωθεν εντολές, φοβούνται για το αύριο που τους περιμένει.
Ότι και να ψήφισαν, όσες διαφωνίες κι αν έχουν με μας, όσες διαφορές αντιλήψεων κι αν τους χωρίζουν με την αριστερά.
Ελάτε να γκρεμίσουμε το καθεστώς της φτώχειας, της ταπείνωσης, της αναλγησίας, της θυσίας των πολλών εν ονόματι του κέρδους των λίγων.
Ελάτε να βάλουμε τα θεμέλια μιας νέας Ελλάδας.
Μπορούμε.

Όσο πιο ισχυρή, καθαρή, σαρωτική, είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο ισχυρές, καθαρές, σαρωτικές, θα είναι οι προοπτικές να φύγει κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή η συγκυβέρνηση της συμφοράς και να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την πατρίδα.
Μπορούμε:
Να γίνει αυτός ο Μάης, Μάης της Ελλάδας.

Μάης της δημοκρατίας και της αλλαγής.
Μάης που οι Έλληνες θα δώσουν το μεγάλο παρόν στο ραντεβού με την Ιστορία.
Πρώτη φορά αριστερά.
Θα νικήσουμε.




_____________________
REPORTER | 20.05.2014

ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στην Ομόνοια στην Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας!

    Την Πέμπτη 22 Μάη στις 7.30 μ.μ Θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας! ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στην Ομόνοια στην Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 25 ψηφίζουμε Στις 26 φεύγουν!   


Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

SOSΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ - ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ (ΚΑΙ) ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ!!!



"Στα χέρια ξένων εταιρειών κινδυνεύει να περάσει η διαχείριση των υδάτινων πόρων της Πελοποννήσου μέσω συμφωνίας με μυστικούς όρους -όπως καταγγέλλεται- που υπέγραψε ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, με την -προς πώληση από το ΤΑΙΠΕΔ- ΕΥΔΑΠ.
Οι φόβοι, για το μέλλον των υδάτινων πόρων της Πελοποννήσου είχαν εγερθεί το 2012, όταν είχε ανακοινωθεί η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της Περιφέρειας Πελοποννήσου και της ΕΥΔΑΠ ", ανέφερε σήμερα το πρωί, μιλώντας στην Ε.ΡΑ.ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Αρχοντόπουλος, μέλος της συλλογικότητας "SOS-τε το νερό"....


Αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία που θα αγοράσει την ΕΥΔΑΠ, παίρνει επίσης τη διαχείριση όλων των επίγειων και υπόγειων υδάτων της Πελοποννήσου. 'Λίμνες, ποτάμια, πηγές, πηγάδια, στέρνες, γεωτρήσεις για άρδευση θα ανήκουν σε μια ιδιωτική εταιρεία.Μεγάλη πιθανότητα οι υποψήφιοι αγοραστές να είναι και πάλι οι μνηστήρες της ΕΥΑΘ, η γαλλική Suez και η ισραηλινή Mekorot.
"Η πρόβα έχει γίνει, σημείωσε ο κ. Αρχοντόπουλος με τα νερά του Αναβάλου, στην Αργολίδα και τις επαφές Τατούλη με ανώτατα στελέχη της ΕΥΔΑΠ...."
Τί ακριβώς σημαίνει λοιπόν, η αξιοποίηση των τεράστιων ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων νερού που εξαγγέλθηκε και τί σημαίνει "ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και την ανάγκη κάλυψης των υποδομών σε ύδρευση και αποχέτευση με τολμηρό και καινοτόμο τρόπο"; Ιδιαίτερα από μια εταιρεία που οδεύει ολοταχώς προς ιδιωτικοποίηση?

   ΜΗΝ ΠΕΙΤΕ ΜΕΤΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ!!!!  


Ερα Καλαμάτας

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

SOSτε το νερό: Την Κυριακή μαζικό όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού

SOSτε το νερό: Την Κυριακή μαζικό όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού
Να πουν ένα μεγάλο "όχι" στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ συμμετέχοντας μαζικά στο δημοψήφισμα της 15ης Μαΐου, κάλεσε τους Θεσσαλονικείς το συντονιστικό φορέων και πολιτών "SOSτε το νερό", ενώ, όπως ανακοινώθηκε, ήδη έχουν φθάσει στην πόλη 30 διεθνείς παρατηρητές από όλη την Ευρώπη που θα επιβλέπουν τη διαδικασία.
Ανακοινώθηκε, επίσης, ότι την ώρα που οι Θεσσαλονικείς θα προσέρχονται στις κάλπες υπερασπιζόμενοι το νερό ως κοινωνικό αγαθό, σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης θα πραγματοποιηθούν διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. Μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων διοργανώνει μαζική διαδήλωση στο Παρίσι έξω από την ελληνική πρεσβεία.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ "Α"

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Αλέξης Τσίπρας από την πλατεία Κοτζιά: "Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα"





Σε αυτές τις εκλογές γυρίζουμε σελίδα Ελλάδα "Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα. Στην Αθήνα, στην Αττική, σε όλη την Ελλάδα", τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας από την κεντρική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές, που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κοτζιά το βράδυ της Παρασκευής.[Φωτογραφίες]

- Δείτε περισσότερα στο: http://www.stokokkino.gr/#sthash.fofthLDR.dpuf

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης και η αναγκαία δικαίωση των κινημάτων πόλης

Σε αυτές τις δημοτικές εκλογές για την Αθήνα απουσιάζει, δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό και σε σχέση με το 2010, η οπτική των κινημάτων πόλης. Και αυτό γιατί, ενώ το 2010 τα κινήματα αυτά καθόρισαν την εκλογική μάχη και ήταν αυτά που έριξαν τον Κακλαμάνη -πράγμα που βρέθηκε στην κατάλληλη θέση να εκμεταλλευτεί τότε ο Γ. Kαμίνης-, σήμερα άλλα ζητήματα κυριαρχούν στις ατζέντες λόγω της κρίσης. Όμως για όσους από εμάς είχαμε την τύχη να εμπλακούμε σε αυτά η εμπειρία μένει αξέχαστη και ο πόθος για δικαίωσή τους απέναντι στα συμφέροντα του τσιμέντου και του κέρδους αδικαίωτη. Και επιμένουμε στην δικαίωση ενός από τα πιο όμορφα και ανθρώπινα κινήματα που γνώρισε η πόλη μας, ειδικά από την προολυμπιακή περίοδο και μέχρι το ξέσπασμα τις κρίσης.
Εκατοντάδες και χιλιάδες αθροιστικά άνδρες και γυναίκες, και κυρίως γυναίκες, όλων τον ηλικιών για πρώτη φορά σε αυτή την κλίμακα αποφάσισαν να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο και από παθητικοί χρήστες μιας πόλης να διεκδικήσουν να γίνουν συνδιαμορφωτές. Σε αυτά τα κινήματα και λόγω της ιδιαιτερότητας τους συναντηθήκαμε με ανθρώπους κάθε είδους και κάθε πολιτικής απόχρωσης, γνωριστήκαμε και αγωνιστήκαμε πλάι - πλάι για απλά θέματα που όμως εμπεριείχαν τον πυρήνα της αντιπαράθεσης της κοινωνίας των αναγκών και των επιθυμιών με τις δυνάμεις της κερδοσκοπίας. Όσοι έχουν συμμετάσχει σε τέτοια κινήματα και διαβάζουν αυτές τις γραμμές ξέρουν τι θα πει να ξεκινάς από ένα απλό παρκάκι, έναν ελεύθερο χώρο, μια κεραία κινητής τηλεφωνίας απέναντι από το σπίτι σου και σε μερικούς μήνες να έχεις γίνει αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, μηχανικός, βιοχημικός, νομομαθής και ό,τι άλλη επιστήμη χρειαστεί για να μπορέσεις να φέρεις σε πέρας τον αγώνα σου. Από τις βραδινές επιδρομές σε ταράτσες και εργοτάξια, μέχρι τις επιστημονικές ημερίδες και τα δικαστήρια, τα κινήματα πόλης αποτέλεσαν ένα πανεπιστήμιο αγώνα και γνώσεων για τους απλούς ανθρώπους. Κάτι που η μεγάλη πολιτική δεν μπορεί πάντα να πετύχει.
Ένας παράλληλος κόσμος "ιθαγενών" της γειτονιάς έβαλε το στίγμα του στην ιστορία της πόλης μας. Ένας κόσμος που λοιδορήθηκε από τη δημοτική αρχή Κακλαμάνη, αγνοήθηκε από τη δημοτική αρχή Καμίνη και σε κάθε περίπτωση βρήκε αντίπαλο την καταστολή και τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου, δηλαδή συμφερόντων και δημοτικών αρχών. Αυτός ο κόσμος είναι η μαγιά μιας Αθήνας συμμετοχικής και δημοκρατικής, ένας έμπειρος πυρήνας αγάπης για την πόλη μας. Είναι ο κόσμος που μπορεί να μπει στην πρώτη γραμμή για τη μεγάλη αλλαγή. Είναι ο κόσμος που απαιτεί και δικαιούται μια δημοτική αρχή που θα διοικεί υπακούοντας, για να θυμηθούμε και το ζαπατίστικο κίνημα. Μιας νέας δημοτικής αρχής, αυτής του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που θα κάνει τους πολίτες συστατικό παράγοντα της διακυβέρνησης της πόλης.

* Ο Παναγιώτης Βωβός είναι υποψήφιος με την Ανοιχτή Πόλη

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ